Radikal Kitap
Zeynep Heyzen Ateş
Bu aralar roman başlığı olarak rakamları tercih etmek oldukça popüler. Murakami’nin ‘1Q84’ yapıtının ardından şimdi de Stephen King’in uzun zamandır beklenen ‘22.11.63’ü yayımlandı. Nedir bu rakamlar diye soracak olursanız –ki bir Türk olarak bunu sormanız doğal ama en cahil Amerikalıların bile ne olduğunu anlayacağı rakamlar bunlar- hemen söyleyelim: Bu bir tarih. 22 Kasım 1963 -Başkan John F. Kennedy’nin suikasta uğradığı gün. Evet, Stephen King’in elli dördüncü yapıtı yazarın daha önce el atmadığı bir meseleyi, kendisinin de oldukça riskli olduğunu dile getirdiği zaman yolculuğu meselesini işleyen tarihsel bir kurgu.
‘22.11.63’, Maineli bir öğretmen olan Jake Epping’in Al’ın Yeri adlı restoranın sahibi tarafından çağrılmasıyla başlıyor. Meğer kanserden ölmekte olan restoran sahibi, kilerinde 1958’e açılan bir geçit bulmuş. Zaman yolcuları geçitten geçip aylarca bazen yıllarca geçmişte kalabiliyorlar ama geri döndüklerinde gerçek dünyada her zaman iki dakika geçmiş oluyor. Al’ın en büyük hayaliyse Amerikan tarihinin en korkunç olayı olarak gördüğü JFK suikastını durdurmak ama yakalandığı kanser hastalığı görevini tamamlamasına engellemiş. Böylece ölmekte olan adam görevi Jake’in omuzlarına yüklüyor. The Guardian’dan Mark Lawson’ın eleştirisinden anladığım kadarıyla King’in yapıtı zaman yolculuğu gibi sorunlu bir konuyu –ah o kelebekler yok mu…- içermesine karşın oldukça başarılı. Şöyle yazıyor Lawson, “Şimdilik birkaç edebiyat züppesinin ulumalarını saymazsak, King’e yöneltilen yegâne eleştiri kitabın kalınlığı. İnsan ister istemez 1958’den değil 1962’den başlasak olmaz mıydı diye soruyor. Ama yazarın neden böyle bir seçim yaptığı bir süre sonra açıklık kazanıyor. Roman boyunca kendini belli eden ahlaki soruysa nehrin akışını değiştirmeye hakkımızın olup olmadığı.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder